دشت

دشت اثری دیگر از آنتوان چخوف می باشد. چخوف با بزرگان عصر خود ملاقات می کرد و دوستی عمیقی بین او و ماکسیم گورکی و تولستوی وجود داشت. او با طنز و ساده نویسی خود ابتدا خواننده را به خنده می انداختو سپس اورا به فکر و دقت و گاهی اوقات به گریستن می کشانید و معایب اجتمائی و فجایع انسانی را به طور غیر مستقیم به خواننده القا می نمود.
در این کتاب می خوانیم :در حین خوردن غذا مکالمه‌ ای بین آن‌ها صورت گرفت که ایگوروشکا متوجه شد که همنشینان جدیدش، برخلاف تضادی که در سن و شخصیت ‌شان دارند، همگی در یک چیز مشترکند، که آن‌ها را شبیه هم می ‌کرد؛ «همه آن‌ها گذشته زیبا و حالی بسیار بد داشتند. همه آن‌ها با شور و حرارت از گذشته‌ شان می‌ گفتند، اما اندیشیدن به زمان حال، خلقشان را به هم می ‌ریخت: مردان روس در گذشته زندگی می ‌کنند، آن‌ها زندگی کردن در زمان حال را دوست ندارند بلکه از مرور خاطرات گذشته لذت می‌ برند.